من هیچوقت نتونستم اونجوری که دلم میخواد زندگی کنم؛ هیچوقت نتونستم حال خودمو خوب کنم... نتونستم با خودم رو راست باشم. می‌دونی اشتباهم کجا بود؟ اونجایی که وقتی فهمیدم دوسش دارم خودمو توو سکوت غرق کردم. نشستم توو اتاقم و خیره شدم به دیوار. من بلد نبودم بگم دوسِت دارم...هیچکس بهم یاد نداده بود! هیچکس باهام از عشق حرف نزده بود. گیج بودم؛ نمیدونستم چیکار کنم. با خودم گفتم نباید بفهمه نباید متوجه حسم بشه فکر میکردم اگه بفهمه بازیو باختم؛ ولی اشتباه میکردم. میدونی مهم نیست بفهمه یا نه وقتی دلت براش بتپه یعنی بازنده‌ای...