راست گویی میگن خیلی بهتر از دروغ گفتنه...ولی اشتباه کردم.خیلی منو از خودت ترسوندی اینقد دورم کردی از خودت که این حسو بهت پیدا کنم...ترس ازدست دادنت...ترس اینکه بدون تو زندگی کنم.همه تلاشم همه کارام واسه خاطر این بوده که نکنه دلخور بشه نکنه اذیت بشه...حتی توی انتخاب حرفام دقت میکردم که نکنه آزرده خاطر بشه رنجیده شه...ولی بخاطر چی ازم بریدی؟ بخدا ب قبر پیغمبر نه یادم میومد اصن همچین کسی هست نه شماره ذخیره کرده بودم...چیزی مهمی  بود بهت نمیگفتم.ولی نمیدونم چی شد حس کردم میفهمی درک میکنی.حس کردم اینقد اعتماد داری که بفهمی...یه لحظه اون ترس دیگه نبود ک گفتم...بجان خودت بجان خودم ب قبر پیغمبر یک سال و نیم ازش خبری نبود.بقیه هم هر چهار پنج ماه یکبار...در کل اندازه ده بار نشده.خیلی سخته بخاطر کاری که نکردی متهم بشی مجازات بشی...صدای گریه ت توی گوشمه...صدای حق حقت توی گوشمه...یه فال گرفتم پیش یه نفر...گفت میخاستی ازدواج کنی ولی خانوادت موافق نیستن و مشکل هست ولی درست میشه اگه نمیدونم چه اتفاقی بیوفته و نیتت پاکه.همین که اسممو گفتم...یه سری چیزای شخصی در مورد تو گفت که شاخ دراوردم...بعدش فهمیدم که من واقعا کسی رو بجز تو ندارم.کسی رو بجز تو دوست ندارم.

خوب نیس منو قضاوت بیجا کنی.

خوب نیس منو متهم به چیزی بکنی که نکردم.

تو هیچوقت منو نمیبخشی...ولی من بخشیدمت.چون بیشتر از خودم دوست داشتم.

برگرد