میثم ابراهیمی خودت بگو

تو یه حس عمیقی با دردام رفیقی هنوزم

من یه شمعم که می خوام همش با خیالت بسوزم

تو یه عمره غریبی تو این شهر بی عشق صد رنگ

من سکوت میکنم بی تو با خاطراتت چه دلتنگ

خودت بگو با کی درد و دل کنم میون این غریبه ها

خودت بگو جز تو کی شده دلیل بغض و زخم این صدام

خودت بگو خودت بگو

خودت بگو بی عشقت چجوری میشه لحظه را ادامه داد

خودت بگو بغیر از دیدنت چی مونده که حالا دلم بخواد

خودت بگو خودت بگو

باز تو میگیری دستامو میگی نترس من همینجام

باز بیدار میشم از خواب و بازم تموم میشه رویام

من به یادت قسم که دیگه تاب دوری ندارم

تو کجایی که با گریه سر روی شونت بزارم

خودت بگو با کی درد و دل کنم میون این غریبه ها

خودت بگو جز تو کی شده دلیل بغض و زخم این صدام

خودت بگو خودت بگو

خودت بگو بی عشقت چجوری میشه لحظه را ادامه داد

خودت بگو بغیر از دیدنت چی مونده که حالا دلم بخواد

خودت بگو خودت بگو

پشت سرم چشمت گریه نکرد رفتم

گریه نکردم و مثل یه مرد رفتم

دستاتو  هااااا  کردم یخ نزنن بی من

گذشتم از عشقت با دست سرد رفتم

یادت نیاوردم دوباره چیزی رو

بهت نگفتم باز واسم عزیزی تو

پس دادمش بهت دار و نداری که همیشه می خواستی به پام بریزی تو

دستمو ول کردی خیلی دل دل کردی

اما من جدا نمی کنم تورو از قلبم

به من ایراد نگیر که چرا دیوونه م

اگه دیوونه نباشم چجوری آروم شم

ترسیدم از رفتن از اینکه تنها شم

وقتی دلم میخواست کنار تو باشم

کنار تو بودم تا آخرین لحظه فهمیدم این خواستن واست نمی ارزه

یادت نیاوردم دوباره چیزی رو

بهت نگفتم باز واسم عزیزی تو

پس دادمش بهت دارو نداری که

همیشه می خواستی به پام بریزی تو

دستمو ول کردی خیلی دل دل کردی

اما من جدا نمی کنم تورو از قلبم

به من ایراد نگیر که چرا دیوونه م

اگه دیوونه نباشم چجوری آروم شم

دستمو ول کردی